Znajomi a rozmowy o seksie i ZK

[Łysy 1 924]

Część osób z moich grup towarzyskich wie, co z nas za ziółka. Jedni przez to traktują nas z rezerwą, inni z kolei mieli we mnie wsparcie przy np. kryzysie w związku i nasze podejście do tematu monogamii pozwoliło im popatrzeć na swe zdrady w kategorii innej niż katastrofy i grzechu śmiertelnego.

Jednak mieszkamy na lubelszczyźnie i mimo zawodowego związku z IT i ochroną zdrowia, w pracy to jednak wolę siedzieć cicho. Lepiej nie być celem ostracyzmu tam. Szkoda zdrowia. Już raz popłynąłem w robocie przez to jak inni oceniali moje życie prywatne. Wyciągnąłem lekcję.

[A&A 287]

Myśle ze to zależy od osób i sytuacji. Mamy taki znajomych z którymi swobodnie możemy rozmawiać o zabawach w naszych klimatach. Mamy sporo znajomych którzy znają nasz pogląd na sprawy sexu  i można z nimi czasem porozmawiać . Jest jeszcze jedna gropa z z która spraw sexu nigdy się nie porusza.

On

[PetiteDelice 1 207]

Zgadzam się z powyższymi odpowiedziami, że wiele zależy od otoczenia i światopoglądu, jednak z własnych doświadczeń niestety śmiało mogę stwierdzić, że seks to nadal temat tabu. Dlaczego? Dlaczego seks, który jest bardzo naturalną funkcją życia wciąż wywołuje poczucie wstydu i skrępowania? To piękny i do tego darmowy (pomijam świadome czerpanie korzyści materialnych) "moment" w życiu każdego z nas, każdego człowieka, zwierzęcia, ssaka. Dlaczego takie trudne dla większości społeczeństwa jest obcowanie z nagością i mówieniem głośno o seksie, i o wszystkim tym przyjemnym co niesie ze sobą? Uważam, że taka wszechobecna otwartość, ogólnoświatowa/polityczna/religijna/kulturowa "zgoda" i akceptacja seksualności przyniosłaby bardzo wiele korzyści. Nie można zapomnieć o osobach, których poziom inteligencji, brak szacunku i czasem zwykłe "buractwo" psuło by cały urok. Seks to dobro i piękno, i należy z niego korzystać najwiecej ile się da w zgodzie z samym sobą, ale brak komunikowania się i wolność wypowiadania się na temat seksu publicznie, wśród znajomych, rodziny etc. (wolność w kontekście swobody) ogranicza nasze fantazjowanie i blokuje poznawanie własnej seksualności.

A przynajmniej takie jest moje zdanie

[MP2020 9 753]

U Nas sytuacja wygląda tak, że Nasi znajomi nie wiedzą o tym jakie "inne"  przyjemności i ekscytacje Nam w życiu towarzyszą

Narazie ukrywamy to świadomie i bez cienia zmuszania się, narazie cieszy Nas fakt posiadania tylko Naszej tajemnicy o której pisała @rita.

 

Zdecydowanie obawa przed niezrozumieniem, nawet nie ocenianiem, ale niezrozumieniem właśnie, Nas powstrzymuje. 

 

Jednocześnie narazie wystarczają Nam przyjaciele z klimatu z którymi można pogadać o wszystkim i My we Dwoje i Nasze rozmowy, które najczęściej odkrywają jakieś nowe obszary, bo znamy się jednak najlepiej

 

Na spotkaniach rozmawiamy dużo, bo lubimy. Rozmowa zawsze jest bardzo wiodąca i przeplata się naturalnie z seksem. Zarówno w trakcie spotkań we trójkę, jak i moich samotnych z Kochankiem, czy P. we dwoje z Kochanką. Więc narazie wystarcza Nam właśnie to. Ale może kiedyś zechcemy powiedzieć Naszym "cywilnym" przyjaciołom coś więcej. Kto wie...

 

Zawsze jednocześnie myślę o tym, żeby komuś nie zrobić tym krzywdy, bo to że My mamy taki kaprys, ochotę o tym mówić, nie znaczy, że osoba, osoby po drugiej stronie (myślę o tych spoza klimatu) są gotowe przyjąć taką dawkę informacji, taki kaliber, taką moc.

Komuś może to zwyczajnie "rozwalić głowę". Zgodnie z zasadą : "Co się zobaczy już się nie od zobaczy i co się usłyszy już się nie od usłyszy"

 

A w innym temacie i nawiązując do wypowiedzi @Sem. 

W dniu 11.03.2021 o 22:24, Sem. pisze:

Z Żoną tylko prawilnie i po bożemu albo raz na dwa tygodnie, albo wcale, lecz po nocach trzepanie przy filmach. Przy tym jeszcze zdziwienie, że ktoś chce to wszystko robić z żoną. Małżeństwo  Ależ skąd, to tylko mięso. To tylko sprawy, sprawy. Dzieci odebrałaś? Ratę zapłaciłeś? Nie ma karmy dla psa. Unikanie, wymijanie. Obtykanie tego co ważne, czyli bliskości i łóżka - sprawami. Zakupami. Nową sofą. Tak wygląda większość małżeństw. Marzą o byciu kimś innym z kimś innym, lecz są tam gdzie są.

Znam trochę takich związków... I tylko wtedy mam taką pokusę "wykrzyczeć" im JAK MOŻNA PIĘKNIE ŻYĆ WE DWOJE... WE TROJE, WE CZWORO Żeby mogli poczuć to szczęście, swobodę, wolność i wielką Miłość w swoim związku. Ale to tylko chwilowa pokusa, która po pewnym czasie mija

M. 

[MP2020 9 753]

A ciekawy temat o "odpowiedzialności za słowo", bo zdaje się taki miał tytuł, chyba zamieścił @pawelek1011. Ale może coś pokręciłam

M. 

[E&Pcouple 642]

@rita fajna sprawa z taką grupą, chętnie bym sam do takiej grupy się zapisał tylko że z mężczyznami, ale wątpię że znaleźliby się chętni. Jakbym zaproponował to pewnie usłyszałbym "poje...lo Cię, po co?" 

 

@Wichura - ale by się chłopak zdziwił jakby wiedział 

 

@PetitDelice - masz rację, pięknie to napisałaś. Dlaczego tak trudno o otwartość i szczerość w wyrażaniu emocji zw. z sexem? Myślę że duży wpływ ma czas w jakim byliśmy wychowywani jako dzieci np. "nie patrz bo na filmie się całują". Pokazywanie że pocałunek jest czymś dziwnym na co nie powinniśmy zwracać uwagi, a gdzie tam w ogóle sex... Za kilkanaście lat myślę że będzie dużo łatwiej o tą otwartość.

 

On

[Sailor&Lula 10 084]

11 minut temu, E&Pcouple pisze:

Dlaczego tak trudno o otwartość i szczerość w wyrażaniu emocji zw. z sexem?

Ja na przykład uwielbiam wyrażać moje seksualne emocje, nazywać je i opisywać. Raz, że jednak nie są one dla wszystkich, bo są po prostu intymne. Dwa, że gdyby przysłuchał się takim moim wywodom randomowy słuchacz, mógłby się poczuć, jakbym mówiła w totalnie obcym języku. 

 

Naprawdę, przepaści pomiędzy ludźmi bywają wielkie. W postrzeganiu intymnych spraw również. Dlatego ostrożnie wyrażam się, gdy nie mam pewności, czy na pewno ktoś chce i potrafi mnie słuchać.

 

Lula.

[Hidi_&_Dali✩ 1 654]

17 godzin temu, rita pisze:

sporym gronem koleżanek-matek, z którymi od pięciu lat piszemy sobie codziennie na naszej zamkniętej grupie wsparcia.

Przeczytałam to i jakoś tak mi się ciężko  zrobiło, jakby dotarła do mnie świadomość, że ja nie mam z kim pogadać [poza mężem], a da się inaczej.
Z mężem oczywiście rozmawiam, bardzo to lubię i cenię, ale czasami nie da się ogarnąć tej potrzeby nawet najwspanialszą osobą i dobrze byłoby mieć do szczerej rozmowy jeszcze kogoś spoza układu.

Przydałoby się nieraz, w różnych życiowych rolach, dodatkowe wsparcie. A czasami po prostu możliwość szerszego podzielenia się radością.

My w ogóle bardzo się izolujemy, utrzymujemy towarzyskie relacje z kilkoma osobami dosłownie. Jest to w zgodzie z naszymi charakterami i na co dzień nam odpowiada, ale czasami pojawi się właśnie takie poczucie, że czegoś brakuje. Nasze znajomości są głównie zawodowe, a przy tym należymy do dość specyficznej grupy zawodowej, w której z jednej strony ludzie bardzo dużo o sobie wiedzą, a z drugiej należy zachowywać jakieś pozory, silnym być, słabości nie okazać, bo właśnie od razu całe środowisko wie i ocenia  

W związku z tym, choć zawsze stanę w obronie czyjejś wolności i nie unikam tematu, jeśli się pojawi, to szczerze pogadać ze znajomymi nie mogę.

 

 

Hidi

[parakk 1 455]

Inaczej patrzy się na temat na początku "przygody", a inaczej po kilkunastu latach. 

Od samego początku przyjęliśmy pewne zadady, których trzymamy się do dziś. Tak jak u większości, pojawiały się pokusy by rozmawiać, by podzielić się tajemnicą, jednak zwyciężył rozsądek. 

Znając ludzi którzy żyją obok nas, wiemy (z grubsza) jakie jest ich podejście do seksu. W większości było by tak, że byli byśmy dla wielu grupą, którą po wysłuchaniu "modnie jest tolerować". Byli by też tacy, którzy nie potrafili by zrozumieć, a nam szkoda życia by cokolwiek tłumaczyć. 

Byli by też i tacy, którym niechcący "zorali byśmy psyche", gdzie w jakimś stopniu byli byśmy odpowiedzialni za to co by się potem u nich wydarzyło. Po co nam to? 

Po nastu  latach, podchodzimy do sprawy pragmatycznie, ciesząc się jednocześnie że nigdy pokusa nie była silniejsza. Wystarczają nam całkowicie rozmowy z ludźmi z "kręgów klimatycznych" i jeśli będziemy mieli ochotę z kimś pogadać, to się zwyczajnie umówimy. Znajomych dzielimy na klimatycznych i nieklimatycznych. Pierwszi są od święta, drudzy na codzień. Ot taka proza życia. 

On.

[Sailor&Lula 10 084]

2 minuty temu, parakk pisze:

Znajomych dzielimy na klimatycznych i nieklimatycznych. Pierwszi są od święta, drudzy na codzień. Ot taka proza życia. 

Pokuszę się o stwierdzenie, że odkąd u mnie te proporcje się odwróciły, życie jest bardziej poetyckie niż prozaiczne.

 

Lula.