Harmonia wewnętrznych demonów

[Anzelmo 5]

W dniu 13.09.2019 o 13:43, Wichura pisze:

W tym temacie warto dodać jeszcze jedną rzecz. Poczucie szczęścia jest w dużej mierze zależne od umiejętności doceniania tego co się ma. Ogólnoświatowe badania "szczęśliwości społeczeństw" pokazują z reguły, że najbardziej szczęśliwi ludzie żyją w... Afryce i krajach słabo rozwiniętych. Najgorzej jest natomiast w krajach wysokorozwiniętych. Jest to spowodowane w dużej mierze popkulturą i konsumpcjonizmem. W naszej kulturze zewsząd otrzymuje się przekaz mówiący jaki powinieneś być, co mieć, co może być lepsze, co możesz bardziej itd. Ludzie często temu ulegają goniąc za wyidealizowanymi wzorcami i sztucznymi projekcjami zapominając o tym co mają i co daje im właśnie wewnętrzne poczucie szczęścia.

Ja mam dodatkową teorie czemu ludzie w afryce sa szczęsliwsi niż w krajach rozwinietych. Nie twierdze, że tak nie jest jak napisałes jednakże w gre może wejsc czynnik dążenia do celu. Ludzie na szczycie czesto popadaja w depresje. Przykładem który w tej chwili przychodzi mi do głowy jest np Chester Bennington (wokalista Linkin Park)który był już wyoko. Jego styl spiewania prawdopoodbnie niszczył mu krtan wiec nie mógł już wzniesc sie na wyższy poziom. Tak przynajmniej odnosze wrażenie z koncertów które przyznajmy sobie szczerze ale srednio przypominaly to co na płycie. Nie musze chyba mówic co sie z Chesterem stało calkiem niedawno. Z innej bajki przykładem jest gosc który stworzył minecrafta Markus „Notch” Persson. gosc sprzedał gre za miliardy. Prawdopodobienstwo graniczące z pewnoscią, że nie zrobi gry lepszej od minecrafta wpedziła go w depresje. 

Ludzie w afryce maja wieksza trudnosc osiągnąc maksymalny sukces. Stad ciągle maja jakis cel a to powoduje ze mogą być szczęsliwsi. Ale to oczywiscie tylko pewna składowa.

 

To może coś jeszce powiem stricte w temacie. Też nieraz rozmyslalem o tym, że życie było by prostsze gdyby nie moje preferencje seksualne. Pewnie ze byloby prosciej życ z kobieta w monogamicznym zwiazku do konca życia i mieć jedynie problemy w pracy, z dziecmi... Może nawet nudno nie musiało by być. Ale gdyby mnie ktos zapytal czy jestem zły na matke nature, że tak bardzo pociąga mnie zdrada to chyba nie jestem. Nie jestem do konca spełniony, ale wierze że jak już zaczne sie spełniac to wiem że bede szczęsliwszy niż niejeden Kowalski. Coś za coś. Mamy troche trudniej ale za to nagroda większa. To jak granie w gry na wyższym poziomie, trudniej wygrac, ale ta satysfakcja...

Zły na matke nature byłbym dopiero wtedy gdy powiedzmy moje 'wewnetrzne demony' biły by sie z moimi 'aniołami'. Wtedy gdy moje upodobania wiązałyby się z krzywdą innych a dobrze wiemy, że takie są.

[skrzat✩ 4 604]

Ważne by te demony, cienie czy inne mroczne istoty oswoić w miarę wcześnie.

Ja swoje trzymałem w klatce przez pierwszą połowę życia i udawałem, że ich nie ma. To mnie w znacznym stopniu ukształtowało, i to w sposób, którego do końca życia będę żałował. Całą młodość czułem się inny, gorszy, zboczony. Udawałem kogoś kim nie byłem. Przez takie podejście nie mam dziś zbyt wielu przyjaciół. Jestem nieufny i trochę samotny. Oczywiście nie ma tragedii - nie jestem totalnym outsiderem czy pustelnikiem. Jednak walka ze swymi demonami bądź ignorowanie ich namieszały sporo w budowaniu mojego charakteru.

Teraz świadomie i z samoakceptacją mogę powiedzieć - jestem uległym rogaczem. Czuję się z tym szczęśliwy i nie jestem lepszy lub gorszy od innych.

Ale charakter już mam zbudowany. I te krzywe cegły dołożone do niego przez nieoswojone demony sprawiły, że nie wyszedł z tego Empire State Building.