Powrót na Ziemię.

[Lemoondzik 1 842]

 

Zastanawiające jest również to, dlaczego coś co nas wcześniej łączyło, budowało itp nagle staje się „małżeńskim impasem” takim trochę „dance macabre”

Grubo... Ale doskonale rozumiem

Również czekam.

[Sailor&Lula 10 084]

My mieliśmy przerwę. Ja o niej zadecydowałam. Potrzebowałam jej.

 

Potem zatęskniłam. Motorem napędzającym do powrotu był Sailor, bo wiedziałam, że nadal bardzo pragnie moich "zdrad".

 

Teraz zupełnie inaczej przeżywamy spotkania i całą otoczkę. To ewoluuje. Jestem ciekawa, dokąd nas zaprowadzi... Czy za jakiś czas znów poczuję, że muszę powiedzieć stop...

 

Na pewno sztuką w moim wypadku jest znalezienie równowagi między nienasyconym apetytem a przeżarciem... Granica jest cienka.

 

Lula.

[husband 1 560]

...

 

Zastanawiające jest również to, dlaczego coś co nas wcześniej łączyło, budowało itp nagle staje się „małżeńskim impasem” takim trochę „dance macabre”... zwyczajne przeżarcie do zrzygania, zmiany emocjonalne, zmiany podejścia do siebie i swoich bliskich, często zapominamy aby rozejrzeć się dookoła, a nie tylko patrzeć na swój zasrany egoistyczny czubek nosa. Nie słuchamy bo nie chcemy słuchać bo tak jest nam wygodniej.

 

Grubo... Ale doskonale rozumiem

Również czekam.

Owszem grubo...

Nie jest to moja opinia wyssana z palca, są to słowa i sytuacja opisana przez jedną forumową parę którą dopadł duży kryzys. Wszystko balansowało nawet na granicy rozwodu. Nie było to w żaden sposób do zaakceptowania przez rogatą duszyczkę, że bliższy i cieplejszy kontakt był pomiędzy forumowym kochankami a jeżeli po między małżonkami. Takiej sytuacji osobiście też bym nie zaakceptował. Dlatego ująłem to w tak dosadnych słowach.

[Wichura® 19 362]

Jest to w pełni możliwe ale "stopień wykonalności" każdy musi określić sobie samodzielnie. Różnie podchodzimy do klimatu, różne mamy wobec niego oczekiwania, różne powody nas w niego popychają itd. Nie da się więc jednoznacznie powiedzieć "to niewykonalne" ani "spoko, da się bez problemów.

 

Druga sprawa, że człowiek szybko się przyzwyczaja do dobrego i tutaj wchodzi drugi kluczowy składnik "powrotu na ziemie" tzn przyczyny do tego powrotu a te mogą być różne. Być może coś się wydarzyło co spowodowało decyzję "o odwrocie'. może jest to kwestia zauważenia tego, że np coś nam przez to ucieka a być może my się bawimy dobrze ale to partner zaciąga hamulec. Wszystko to wpływa na to jak ciężko będzie nam "zrezygnować" z zabaw niemonogamicznych.

 

Z trzeciej strony na ile czytam i rozmawiam z innymi "przerwy" od klimatu są rzeczą bardzo popularną u nas. Wielu z nas robi sobie takie przerwy z różnych powodów. Odstawia ZK na jakiś czas "a potem się zobaczy". A później bardzo często wracają.

 

U mnie sprawa jest prosta. Daliśmy sobie z Ritą wzajemne przyzwolenia na spotkania i zarówno nie są one bezwarunkowe jak i w każdej chwili każde z nas może je "cofnąć" lub możemy sami podjąć decyzję o przerwie lub zaprzestaniu takich zabaw. ZK nie jest dla nas priorytetem w życiu. Potrafię zamykać jakieś rozdziały w życiu i nie wracać do nich nawet jeżeli uważam je za ważne, wartościowe i fajne. Miło je wspominam ale nie wracam do nich uważając, że było odpowiednie miejsce i czas na nie który już się dokonał a trzeba iść dalej.

[Ritta✩ 3 621]

Husband uważam dokładnie tak samo, cuckold to forma nałogu. Są tacy co się w tym nałogu zatracą, są tacy co z niego definitywnie wyjdą a są i tacy, którzy niby wyszli ale jednak furtkę zostawiają sobie otwartą. Ilu ludzi i związków tyle możliwości.

Nałogi mają to do siebie, że dają uzależnionym taki haj od którego po prostu nie chcą się uwolnić.

Dlaczego jeszcze nie powiedziałeś pass, skoro nałóg zaczął Ci przeszkadzać?

[husband 1 560]

Husband uważam dokładnie tak samo, cuckold to forma nałogu. Są tacy co się w tym nałogu zatracą, są tacy co z niego definitywnie wyjdą a są i tacy, którzy niby wyszli ale jednak furtkę zostawiają sobie otwartą. Ilu ludzi i związków tyle możliwości.

Nałogi mają to do siebie, że dają uzależnionym taki haj od którego po prostu nie chcą się uwolnić.

Dlaczego jeszcze nie powiedziałeś pass, skoro nałóg zaczął Ci przeszkadzać?

Jak zacznie mi przeszkadzać tudzież wkurwiać to wtwdy powiem, czasem mam małą zmienność, czasem chce aby relacja Wifki działała na mnie w sposób pożądany, aczkolwiek jest to uwarunkowane od wielu zmiennych czynników. Jest to na tyle skomplikowane, że nie można tego opisać ani nawet nie chciałbym tego poruszać w tym miejscu.

[Duszek]

 

Nałogi mają to do siebie, że dają uzależnionym taki haj od którego po prostu nie chcą się uwolnić.

 

Nałogi mają to do siebie również, że jeśli zaprzestaniesz tego to dalej jesteś nałogowcem. Dalej jest w Tobie. Tylko bardzo świadomie dbasz o to by nie popłynąć... I to jest właśnie ten element, który uznaję za taki, że nie da się zapomnieć.

 

Wyjście z nałogu,  tak jest możliwe. Jednak wszelka praca z odstawieniem nałogu, przecież tworzy człowieka.

Tak, w pamięci się zaciera. Owszem. Jednak jest ten czas wychodzenia z nałogu, który również determinuje zachowania, postawy i buduje lub niszczy człowieka a niekiedy zatacza szerszy krąg i ma mocny wpływ na otoczenie.

 

 

 

 

Aaaa co z tęsknotą za hajem jaki daje ów nałóg?

[Wichura® 19 362]

Ale po co zapominać o czymś co było dobre ? Nawet jeżeli takim było w określonym czasie czy do określonego momentu. Jeżeli nie spowodowało to finalne katastrofy to są to przecież fajne i warte pamięci wspomnienia. Zamknięcie jakiegoś rozdziału nie musi oznaczać tego, że już się nie chce o tym pamiętać. No chyba, że decyzja nie została podjęta przez nas samych i tak naprawdę nam tego później brakuje

[awaryjny 129]

 

Ale po co zapominać o czymś co było dobre ?

 

Ale po co zapominać o czymś co pokaleczyło? Wg mnie, z tego też można czerpać. 

[Wichura® 19 362]

Ale po co zapominać o czymś co pokaleczyło? Wg mnie, z tego też można czerpać. 

Dlatego jak pisałem ważne są powody "powrotu na ziemie". Nie każdy taki powrót musi przecież oznaczać, że ZK finalne nas pokaleczyło, doprowadziło do złych rzeczy itd. Czasami po prostu mówi się "było miło" i zamyka rozdział