Poznawanie się na Forum a rzeczywistość :)

[Zouza® 29 620]

Rito, ależ proszę bardzo, zaproś Sema.  Nie wiem, czy na wołanie przyjdzie.

 

Ja cały czas pisałam o poznawaniu się.

A poznajemy się również poprzez to, jak reagujemy na niewygodne dla nas tematy, treści, formy wypowiedzi.

Twoja i moja reakcja wiele o nas mówi. Czytający poznają nas w sytuacji, w której - dla Ciebie nastąpiły jakieś zgrzyty, OT i inne;

dla mnie - to zwykła dyskusja, w której się z Tobą nie zgadzam, bo nie mam takiego obowiązku.

To samo niby, a widziane inaczej, prawda? Nadal dajemy się przez to poznać, choćby w niewielkim zakresie.

[Eros78 68]

Zouzo,

 

Nigdy w żadnej swojej wcześniejszej wypowiedzi do niego nie piłem, piłem i szydziłem z osób które mają rozdwojenie, a czasem roztrojenie jaźni, z którymi miałem wątpliwą przyjemność się spotkać osobiście... Pomimo wszystko masz rację, poniosło mnie i przesadziłem, nie znam go a on mnie, nie potrzebnie dałem się wciągnąć w polemikę. Przepraszam, obiecuję poprawę.

[Zouza® 29 620]

Erosie, ja myślę, że po prostu dość niefortunnie sformułowałeś swoją myśl. A potem to już popłynęło

 

Na szczęście Turbo nie jest pamiętliwy.

Inaczej musiałby mnie zabić

 

Ale wiesz co? Cieszę się, że napisałeś tego posta. To kolejna miła niespodzianka z Twojej strony (tak odnosząc się do tematu).

[Turbo✩ 1 938]

 

Na szczęście Turbo nie jest pamiętliwy. Inaczej musiałby mnie zabić

I by teraz żałował

[Korn 1 139]

Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że ludzi w ogóle nie da się poznać. Poznajemy jakiś fragment, jaki chcą nam przedstawić albo jaki ujrzymy niechcący... A tak łatwo po tych fragmentach oceniamy i tworzymy sobie w głowie całościowy obraz. Zwłaszcza, jeśli dwa fragmenty kompletnie nam nie pasują do siebie, następuje zderzenie w naszej głowie. Niemal jak zderzenie asteroidów. Jesteśmy w szoku. Zapominamy, że tak naprawdę nigdy nie znamy drugiej osoby. Stąd rozczarowania, szok i niedowierzanie... Albo odwrotnie - pozytywne zaskoczenie.

[Pablo176 59]

Oj @Korn... znowu płyniesz daaaaleko

 

przeca to chodzi o takie poznanie się aby miło było... na zlocie, na kawie a może i dalej...

 

wiadomo, potem jak w życiu powstają i niesnaski czy diametralnie różne postrzegania, im bliżej danej osoby podchodzimy

 

 

co nie przeszkadza na zlocie razem przy winie usiąść i odlecieć w przyjemnie absurdalny dialog

[Korn 1 139]

Oj @Korn... znowu płyniesz daaaaleko

 

przeca to chodzi o takie poznanie się aby miło było... na zlocie, na kawie a może i dalej...

 

wiadomo, potem jak w życiu powstają i niesnaski czy diametralnie różne postrzegania, im bliżej danej osoby podchodzimy

 

 

co nie przeszkadza na zlocie razem przy winie usiąść i odlecieć w przyjemnie absurdalny dialog

 

Ej, to się nie wyklucza. Nie chcę wchodzić w głęboką debatę epistemologiczną, ale ogólnie poznanie jest dla mnie taką bardzo mętną sferą. Na ile jesteśmy w stanie poznać siebie, innych, świat, rzeczywistość? Ja wierzę, że żyjemy w jaskini Platona... widzimy cienie cieni... A "poznanie" na zasadzie "poznajmy się na kawie" to inna kwestia. Ja jestem pozytywnie nastawiony do ludzi, choć wiem, że mogą mnie zawsze zaskoczyć w każdy z możliwych sposobów. I to nie jest pesymizm. To nie jest optymizm. To po prostu założenie, że znamy siebie na tyle, na ile nas sprawdzono, jak mawiała poetka. A innych znamy jeszcze słabiej :-)