Znajomości/propozycje przy których należało odpuścić/zrezygnować

[Sailor&Lula 10 084]

Mam zasadę, że oddzielam życie zawodowego od prywatnego, choćby była to bardzo interesująca osoba.

 

Też mam taką zasadę, tfu, miałam...

Na szczęście sytuacja bez żadnego poważnego kwasu i na etapie raczej dość niewinnym (w porównaniu do tego, co już mogłoby się stać). Jak dobrze, że widuję tego gościa bardzo rzadko. Nie mniej jednak zawsze "coś" tam się wydarzy i za każdym razem dzieje się nieco więcej... Szlag, chyba trzeba definitywnie powiedzieć STOP przy najbliższej okazji... Jakieś zasady trzeba mieć, zwłaszcza, że w tej sytuacji nieuchronnie zbliżam się już do niebezpiecznej granicy...

 

Prędko rezygnuję ze znajomości, które pretendują do nadmiernego rozwijania się w sferze internetowej. Szkoda mi czasu na snucie fantazji z osobą, której nie widziałam na żywo. Możliwie szybka weryfikacja znajomości w realu to dla mnie absolutny priorytet. A tam jest krótka piłka. Umawiając się na zapoznawczą kawę potrafię natychmiastowo zakończyć spotkanie gdy po prostu czuję, że na żadną chemię nie ma szans.

 

No i kobieca intuicja... Ona rzeczywiście rzadko kiedy zawodzi. Raz jedyny zrobiłam coś wbrew niej. Wydawało mi się, że trzeba łapać byka za rogi i spróbować, a nuż będzie fajnie... W efekcie jak najszybciej chciałam zapomnieć o zaistniałej sytuacji i o tej znajomości. Z perspektywy czasu widzę jednak, że pewnie było mi to potrzebne - aby w pełni utwierdzić się w tym, że intuicji po prostu muszę słuchać.

 

Lula.

[Dragonfly® 20 395]

No i kobieca intuicja... Ona rzeczywiście rzadko kiedy zawodzi. Raz jedyny zrobiłam coś wbrew niej. Wydawało mi się, że trzeba łapać byka za rogi i spróbować, a nuż będzie fajnie... W efekcie jak najszybciej chciałam zapomnieć o zaistniałej sytuacji i o tej znajomości. Z perspektywy czasu widzę jednak, że pewnie było mi to potrzebne - aby w pełni utwierdzić się w tym, że intuicji po prostu muszę słuchać.

Ja to nazywam lampką "stop", która zapala się nagle w mojej głowie. Tylko raz ją zignorowałam i słono tego pożałowałam. Od tamtej pory już się jej słucham.

[frelka321 706]

Nie wiem czy taki temat już był - pewnie tak, choć nie trafiłem. Interesują mnie Wasze doświadczenia dot znajomości lub propozycji gdzie serce mówiło "ok" ale rozum podpowiedział, że to nie jest dobry pomysł i należy odpuścić lub zrezygnować z jakiś powodów.

 

Serce mi jakoś nie mówiło - kontrolę przejęła chuć i nawet rozum pogięło.

Z moim klientem. Który od początku wiedziałam że jest żonaty i dzieciaty. Po wszystkim, rano, jeszcze w łóżku pokazywał mi zdjęcia swojej rodziny i żony. W niedługim czasie potem, z jego inicjatywy sytuacji przypadku poznałam się z jego rodziną, i patrzyłam na tą kobietę, jego dzieci biegające w kółko i obiecałam sobie że to był pierwszy i ostatni raz. Myślałam że kulturalnie po kilku odmowach da sobie spokój, ale dzwonił raz na jakiś czas oferując spotkanie i odmawiając "swoją". Dopiero po roku raczej nie odbierania jego telefonu, odebrałam i powiedział, że to koniec znajomości.

[Sailor&Lula 10 084]

Ja to nazywam lampką "stop", która zapala się nagle w mojej głowie. Tylko raz ją zignorowałam i słono tego pożałowałam. Od tamtej pory już się jej słucham.

 

Ciekawi mnie, czy ta lampka dotyczy u Ciebie konkretnych osób (całości znajomości z daną osobą - stop oznacza przerwanie znajomości) czy tylko samych sytuacji (kontynuujesz znajomość z kimś pomimo wyraźnego alarmu stop w niektórych sytuacjach)? Mam nadzieję, że w zrozumiały sposób zadałam pytanie.

 

frelka, co do Twojej wypowiedzi... O ile w relacji z współpracownikiem (spotykanym raz na ruski rok) na coś sobie pozwoliłam, o tyle erotyzm z relacjach z klientami to już dla mnie wielki czerwony znak STOP. Co nie znaczy, że kusi. Ale to jest właśnie ten moment, gdzie straty mogłyby być milion razy większe od zysków. I gdy ktoś mnie pociąga, mogę się spełnić jedynie w niewinnym flircie, który można potraktować jako grę handlową. Gorzej, gdy to klient oferuje bardziej bezpośrednie propozycje, brr... Wtedy pozostaje tylko zdecydowanie ucinać temat.

[Małgosia✩ 4 156]

 

Ja to nazywam lampką "stop", która zapala się nagle w mojej głowie. Tylko raz ją zignorowałam i słono tego pożałowałam. Od tamtej pory już się jej słucham.

 

ha! życiowo zawsze polegałam na intuicji, słuchając jej i wówczas było dobrze

 

w tematach zk, to ani serce ani rozum, tylko silny wewnętrzny głos krzyczał we mnie "spierdalaj"

a jednocześnie lubieżny mieszkający we mnie egoista, wiedząc że relacja jest nie spełniona, pchał mnie ku temu by brnąć dalej - bo chciałam, choć znaki na niebie i ziemi wskazywały drukowanymi literami, że to bez sensu

 

dzisiaj, bogatsza o nowe, trudne i bolesne dla mnie doświadczenie, mam nadzieję, że znowu będę się słuchać intuicji... może mam tak, że muszę z plaskacza po ryju dostać by dotarło, dotarło to że warto słuchać swojej intuicji

[może? 4 598]

dzisiaj, bogatsza o nowe, trudne i bolesne dla mnie doświadczenie, mam nadzieję, że znowu będę się słuchać intuicji... może mam tak, że muszę z plaskacza po ryju dostać by dotarło, dotarło to że warto słuchać swojej intuicji

 

Opowiadaj, brzmi zachęcająco.

[Małgosia✩ 4 156]

 

Opowiadaj, brzmi zachęcająco.

 

nie 

 

nie chcę i nie mogę 

[Dragonfly® 20 395]

Ciekawi mnie, czy ta lampka dotyczy u Ciebie konkretnych osób (całości znajomości z daną osobą - stop oznacza przerwanie znajomości) czy tylko samych sytuacji (kontynuujesz znajomość z kimś pomimo wyraźnego alarmu stop w niektórych sytuacjach)? Mam nadzieję, że w zrozumiały sposób zadałam pytanie.

Rozumiem o co pytasz. Gdy lampka zapala się, ucinam znajomość. I nieważne, czy to rozmowa na PW, e- mailu czy przy kawie. Zdarzało się, że dopiero po jakimś czasie (kilka spotkań) "stop" zaczynał huczeć i znajomość kończyłam. Raz nawet "wyprosiłam" pana z pokoju w trakcie zabawy. Od pewnej wpadki nie daję już drugiej szansy.

Mój kochanek w pełni ufa temu mojemu instynktowi i dlatego to ja robię ostateczną selekcję. Dla niego najważniejszy jest mój komfort psychiczny.

[ktoś 2 211]

gorzej gdy lampka się zepsuje i wszystko wskazuje, że to jest to a potem ... ech lepiej sobie nie przypominać

[SplitKiM 1 075]

Rzadko mi się zdarza, że moje emocje są sprzeczne z tym co podpowiada rozum - zazwyczaj mamy zgodność.

 

Wyjątkiem są sytuacje, kiedy spotkam Dominującego i doświadczonego mężczyznę, który sprawia że mam dreszcze na samą myśl. Obszary zaawansowanego BDSM są zarezerwowane dla M. Tylko resztki rozumu mnie powstrzymują

 

EDIT: Na szczęście takich mężczyzn jest niewielu, bo miałabym przerąbane.