Małżeństwo a uległość

[Druh.©® 7 791]

Użytkownik Priapijusia w innym temacie, odbiegając od głównego nurtu napisał:

 

Jakiś czas temu doszedłem do wniosku, że instytucja zwana Małżeństwem, jeśli nie jest oparta na zasadach Dominujący/a - Uległy/a to ulega rozpadowi i nie piszę tutaj o rozwodzie, ale o wypaleniu się emocji, które dają związkowi żywotność. Małżeńtwa, które żyją pod jednym dachem, ale obok siebie, a nie z sobą, albo takie u których będąc zaproszonym, na grilla - imprezkę, stwierdza się, "było fajnie, czułem się jak w luksusowej trumnie". Czy czytał ktoś "Żona uległa" Laury Doyle ?  Pozycja która wzbudza dużo kontrowersji, nie twierdzę, że to piękniejsze połówki w związku, mają robić za uległe, bo nie o to przecież chodzi, ale wychodzi z tego wszystkiego prosty wniosek, gdzie dwoje ludzi, tam jeden Szefem, a drugi Sługą, aby było sprawiedliwie, to pstryk i raz na wozie , a raz pod wozem..........Switch- okazuje się wtedy zbawienne.  Dlatego w  wyborze preferencji mamy określone BDSM-D, bo nieustannie odgrywamy role, każdego dnia, a każde z nas w roli, w której lepiej się realizuje.

 

 

Myślę, że to dość ciekawy temat do rozważań. 

Czy w małżeństwie, zawsze musi być ktoś szefem, a ktoś podwładnym? Czy może jednak "demokracja" nam się sprawdza?

[cranberry 3 506]

 

prosty wniosek, gdzie dwoje ludzi, tam jeden Szefem, a drugi Sługą, aby było sprawiedliwie, to pstryk i raz na wozie , a raz pod wozem..........Switch- okazuje się wtedy zbawienne.  Dlatego w  wyborze preferencji mamy określone BDSM-D, bo nieustannie odgrywamy role, każdego dnia, a każde z nas w roli, w której lepiej się realizuje.

 

A czy takiego zachowania nie można nazwać walką o władzę w relacji?
Hmm...
Dość osobiste kwestie poruszyłeś, Druhu w tym temacie.
Ja to wszystko odbieram trochę inaczej.
Kategorie "szef" czy "sługa" nie istnieją dla mnie w języku o relacji, bardziej pasują mi do ról jakie odgrywamy w łóżku. I tam im u nas dobrze.
W życiu codziennym oboje mamy równe prawa do tego, by się wypowiedzieć w każdej kwestii i mieć swoje własne zdanie. Bo zakładam, że jak mamy typ relacji szef-sługa to nie ma tam czegoś takiego, prawda? Tam jedna osoba musi robić to, co druga jej narzuci. Nawet jeśli jej to nie na rękę? 
Hmm...
Co prawda ja, w swojej, nazwijmy to demokratycznej relacji, też robię pewne rzeczy, które nie są mi na rękę. Ale jest to mój własny, świadomy wybór, a nie przymus. 


 

[Cuckoldplace✩ 8 777]

Nie lubię słów małżeństwo, mąż, żona etc. Bo kojarzą mi się z przynależnością. Sztuką bycia z drugą osobą jest bycie wolnym i jednocześnie nie ograniczanie drugiej strony. Wystarczą już schematy codzienności, które są i będą.

 

Próba nadawania ról wg mnie jest zbyteczna. Współgranie, akceptacja, rozumienie, nie budowanie drugiej osoby na swój obraz i podobieństwo. Miłość.

 

Od ponad dwóch dekad tak mamy z R przy biegunowo różnych temperamentach, charakterach i poglądach na codzienność. Gdzieś daleko daleko łączą nas mentalne oceny. Ale z nich nie buduje się dnia, tylko życie.

 

Żadne z nas nie siedzi w żadnej ramce. I drugiego w nią nie wtłacza. Da się cudnie być razem bez definicji ról

[Druh.©® 7 791]

 

Dość osobiste kwestie poruszyłeś, Druhu w tym temacie.

W trybie sprostowania, ja zacytowałem jedynie post Priapijusia.

[Fischer 226]

Temat rzeka...

W każdym  małżeństwie / Ok Iko już sie poprawiam w związku/ wygląda to zupełnie inaczej i wg mnie każdy układ jest dobry pod warunkiem ze.. jest dobry.  Są udane związki  - "papużki -nerozłaczki" , związki dwóch "kotów" z których każde chodzi trochę swoimi drogami, związki ktore za dnia sa średnie natomiast nocą nabieraja blasku, oraz takie dla których seks praktycznie móglby nie istnieć.

Relacja dominujący - uległy - bardzo często istnieje choć nie zdajemy sobie z niej sprawy - choćby jeśli chodzi o decyzje zakupowe tzw większej rangi, zazwyczaj ktoreś z partnerów częściej je podejmuje, a drugi akceptuje. To jest jak najbardziej OK ale pod warunkiem gdy ster znajduje sie w rękach tej strony która po prostu lepiej się zna, ma wyczucie, gust, intuicje, a nie tej ktora po prostu chce za wszelką cenę postawić na swoim.

Dominacja często wytwarz sie samoistnie - gdy jedno z małżonków zarabia kilkukrotość dochodów drugiego - wtedy zyskuje psychiczną przewagę, oczywiście jeśli tego potrzebuje bądź chce.

Związki nieudane, nieszczęśliwe to zazwyczaj te w których zawodzi komunikacja i malżonkowie nie potrafią konkretnie powiedziec o co im chodzi, bądź nie potrafią słuchać.

Związki gdzie spotkają się dwie dominujące osobowości są zazwyczaj burzliwe, ale jeśli są rozsądni to może z tego wyjść coś calkiem fajnego wieczorem.. Natomiast dwie uległe - może być że to dwie mimozy, albo też tak że mogą sobie po prostu po swojemu spokojnie żyć i być szczęśliwi.

[Cuckoldplace✩ 8 777]

ryzykuję uwagę Moderatora za odpowiedź wyłącznie OT

 

 

 

/ Ok Iko już sie poprawiam w związku/

 

Fischer. Dziękuję. Doceniam. Nie każdy musi myśleć jak ja - daję sobie z tym radę 

 

 

Nie wiem czy niedzielne poranki ostatnio mam takie "filozoficzne" czy co   , właśnie dopadła mnie refleksja dotycząca ról w związkach międzyludzkich...

 

Po prostu w pewne role / zachowania wtłacza nas rzeczywistość i schematy, które silnymi kopniakami próbują ustawiać nas w ogólnie przyjętych rolach przypisanych płci. Wiele osób w imię tzw. świętego spokoju przyjmuje je dla siebie, nie zastanawiając się, że lekkie odwrócenie / modyfikacja tychże, nie nachalne, naturalne wcale nie są ani lepsze ani gorsze. Że ważne jest to aby obie strony dobrze się w tym czuły i współgrały bez szarpania.

[Xavery 1 948]

W moim związku nie ma głowy państwa, ani szefa czy podwładnego. Ja oraz mąż jesteśmy silnymi osobowościami i próby dominacji jednej ze stron mogą kończyć się bardzo burzliwie. Styl "demokracji" - to nie jest również. A jesteśmy ze sobą już od ponad 18 lat i jeszcze się sobą nie znudziliśmy. Nie wiem tak naprawdę co to jest rutyna w związku, moje emocje są tak samo silne jak na początku.

Poza tym nie jestem zwolenniczką przypisywania określonych ról, trąci to mocno zakotwiczonymi w naszym społeczeństwie stereotypami.

Jednak moim skromnym zdaniem każdy związek jest inny i kieruje się swoimi prawami - całe życie uczymy się siebie nawzajem.

 

Dodałbym do tej niemal kompletnej wypowiedzi to, że ludzie kiedy się komunikują ... mają większe szanse na sukces.

Nie uważam, że rola uległy-dominujący, jest złotym środkiem

[Magdadam 1 827]

Nie uważam, że rola uległy-dominujący, jest złotym środkiem

 

 

A co jeśli taki układ nie jest narzucony, wymuszony, a wynika z predyspozycji psychofizycznych partnerów w związku?

Jeśli sami wybierają taki układ i jest im z tym dobrze?

W pewnych sytuacjach sprawdzam się jako uległy, a inne przerastają moją piękniejszą połówkę i wtedy odpowiedzialność za to co się dzieje biorę ja.  Tak jest w naszym przypadku, mamy za sobą 18 lat stażu bycia razem, a pewne sprawy zaczęliśmy nazywać po imieniu  od 4 lat i co ciekawe, zaczęło iskrzyć a poziom wzajemnej komunikacji i zrozumienia zdecydowanie wrósł. 

[Xavery 1 948]

A co jeśli taki układ nie jest narzucony, wymuszony, a wynika z predyspozycji psychofizycznych partnerów w związku?

Jeśli sami wybierają taki układ i jest im z tym dobrze?

W pewnych sytuacjach sprawdzam się jako uległy, a inne przerastają moją piękniejszą połówkę i wtedy odpowiedzialność za to co się dzieje biorę ja.  Tak jest w naszym przypadku, mamy za sobą 18 lat stażu bycia razem, a pewne sprawy zaczęliśmy nazywać po imieniu  od 4 lat i co ciekawe, zaczęło iskrzyć a poziom wzajemnej komunikacji i zrozumienia zdecydowanie wrósł. 

 

Twoja wypowedź brzmi jak zasada ... a nie w formie " a co jeśli " !

Jeśli jest w formie zasady - założenia ... to mówię nie, mam inne zdanie

Jeśli to kwestia "a co jeśli" - to wtedy tak, zgadzam się ... jeśli im pasuje to jest super

Tylko że to zupełnie dwie inne kwestie

[Fischer 226]

 

Tak jest w naszym przypadku, mamy za sobą 18 lat stażu bycia razem, a pewne sprawy zaczęliśmy nazywać po imieniu od 4 lat i co ciekawe, zaczęło iskrzyć a poziom wzajemnej komunikacji i zrozumienia zdecydowanie wrósł.

To jest taka "weryfikacja" dla związku gdy jedno z partnerów otwiera się przed drugim po tak długim czasie.. To manewr dość ryzykowny, zwłaszcza gdy partner nie jest gotowy na trudną prawdę i to co usłyszy jest dla niego szokujące. Jak pokazuje Wasz przykład - jednak czasem warto i opłaciło się to z nawiązką. To świadczy o dojrzałości, zaufaniu i dojrzałym uczuciu. Fajnie.